ناامیدی پرستاران؛ حل مسائل پرستاران به سال آینده موکول شد؟
رئیس کل سازمان نظام پرستاری گفت:بسیاری از بیمارستان‌ها دست به هیچ استخدامی نزده‌اند و بحث کمبود همچنان پابرجاست و این باعث شده باز هم پرستاران مجبور به اضافه‌کار شوند.
به گزارش خبرآنلاین،اعتراضات و اعتصابات پرستاری از شهریورماه شروع شد، از آن تاریخ تاکنون هم بارها مسئولان در موارد مختلف وعده‌های رنگارنگی به این قشر داده‌اند که هیچ کدام اجرایی نشده است. از یک طرف اضافه‌کار اجباری پرستاران حذف شد و مبلغ آن از ۲۵ هزار تومان به ۸۰ هزار تومان افزایش یافت در حالی که قرار بود این مبلغ به ساعتی ۱۰۰ هزار تومان برسد و از طرف دیگر حذف اضافه‌کار بیمارستان‌ها را با کمبود بحرانی پرستار مواجه کرد.
تجارت نیوز در خبری نوشت:از یک سو پرداخت معوقات پرستاران به سرلیست معوقات مالی آنها تبدیل شد در حالی که بارها پرستاران اعلام کردند تنها خواسته‌شان پرداخت معوقات نیست و می‌خواهند مطالبات‌شان به تایید مسئولان برسد و سازوکار اجرایی شدن آن فراهم شود.
با این حال پرستاران تا روز پرستار یعنی ۱۷ آبان‌ماه به مسئولان فرصت دادند تا راهکاری برای برون‌رفت از این وضعیت بحرانی پیدا کنند اما در نهایت هیچ اتفاق عملی‌ای در زمینه بهبود وضعیت پرستاران رخ نداد و از آن تاریخ به بعد نیز باز اعتراضات پرستاری به صورت جسته‌گریخته در اغلب شهرهای کشور ادامه پیدا کرد و طی هفته گذشته در قم و چند شهر دیگر این اعتراضات با حضور تعداد زیادی از پرستاران برپا شد.
چه کسی مسئول جان بیماران در نبود پرستاران است
نکته شایان توجه در مورد بی‌اعتنایی مسئولان به خواست پرستاران این است که مساله جان و سلامت بیماران در میان است. کمبود و نبود پرستار یعنی به خطر افتادن جان بیماران در بیمارستان‌ها. یعنی محرومیت افراد نیازمند به مراقبت از رسیدگی و خدمات درمانی مناسب. این شرایط تا کجا می‌تواند ادامه پیدا کند؟ تا چه زمانی پرستاران با این وضعیت به کار ادامه خواهند داد و مسئول کمبود و نبود پرستار در بیمارستان‌ها چه کسانی هستند و چه کسانی باید پاسخگوی به خطر افتادن جان بیماران باشند؟
اضافه‌کاری اجباری پرستاران تا استخدام‌های جدید ادامه دارد
احمد نجاتیان، رئیس کل سازمان نظام پرستاری، در پاسخ به این پرسش که وضعیت مطالبات پرستاران به کجا رسیده است به تجارت‌نیوز می‌گوید: «متاسفانه خبرهای خوبی که وزیر بهداشت در روز پرستار به پرستاران دادند هنوز اجرایی نشده است. بحث حذف اضافه‌کار اجباری منوط به این بود که استخدام‌هایی در این زمینه صورت بگیرد تا در بیمارستان‌ها کمبود پرستار نداشته باشیم اما فعلاً باز هم پرستاران مجبورند با اضافه‌کار اجباری این کمبودها را جبران کنند.»
او می‌افزاید: «در مورد مبلغ اضافه‌کار هم سازمان نظام پرستاری مبلغی پیشنهاد کرده بود که در نهایت به تصویب نرسید و مبلغ مصوب از درخواست ما کمتر بود؛ ما اعتراض کرده‌ایم و طبق آخرین اخبار اعتراض سازمان در حال بررسی است. مساله اینجاست که بسیاری از بیمارستان‌ها دست به هیچ استخدامی نزده‌اند و بحث کمبود همچنان پابرجاست و این باعث شده باز هم پرستاران مجبور به اضافه‌کار شوند.»
رئیس کل سازمان نظام پرستاری ادامه می‌دهد: «این روند فرسایشی در جایی باید متوقف شود، ادامه این روند امکان‌پذیر نیست و همین باعث می‌شود هرازگاهی با اعتراضات پرستاری در اقصی نقاط کشور مواجه باشیم.»
گویا حل مسائل پرستاران به سال آینده موکول شده است
نجاتیان در بخش دیگری از صحبت‌های خود توضیح می‌دهد: «این‌طور که از شواهد پیداست، مسئولان می‌خواهند این ماجرا را تا سال بعد مسکوت بگذارند. این وضعیت قابل قبول نیست زیرا مساله جان بیماران است که باید در مرکز توجه قرار گیرد. اینکه ما هر سال بخواهیم مساله را به‌نوعی نادیده بگیریم تا سال جدید از راه برسد دردی را دوا نمی‌کند. بلکه باعث می‌شود مطالبات و اعتراض‌ها روی هم تلنبار و حل آنها ناممکن‌تر شود.»
او اضافه می‌کند: «بحث استخدام و ترمیم حقوق پرستاران تنها با دستور وزیر بهداشت تحقق نمی‌یابد. این مساله هم باید در بودجه دیده شود و هم سازمان برنامه و بودجه در این زمینه همکاری‌های لازم را انجام دهد. همین مسائل باعث می‌شود خواست و مطالبات پرستاران برای اجرایی شدن در یک روند فرسایشی اسیر شود و نارضایتی‌ها هر روز بیش از پیش خودنمایی کند.»
پرستاران ناامید شده‌اند
محمد شریفی‌مقدم، دبیر کل خانه پرستار، می‌گوید: «بی‌توجهی به خواست پرستاران و دادن وعده‌هایی که هیچ کدام اجرایی نشده‌اند جامعه پرستاری را ناامید کرده است. نه قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری اجرایی شده نه اصلاح کارانه و نه هیچ کدام از خواست‌هایی که پرستاران داشتند و البته مسئولان وعده اجرایی شدن آن را داده بودند.»
او می‌افزاید: «با ادامه این روند نظام سلامت در خطر جدی است. وقتی ما در بیمارستان‌ها با کمبود پرستار مواجه باشیم و اعتراضات پرستاری نادیده گرفته شود اولین اتفاقی که رخ می‌دهد به خطر افتادن جان بیماران است. پرستاران کم‌کاری نمی‌کنند اما جبران کمبود نیروی پرستار و بالا بودن ساعات اضافه‌کار، تمرکز و دقت عمل افراد را به دلیل فرسودگی پایین می‌آورد که این مساله به کیفیت خدمات آسیب جدی وارد می‌کند.»
دبیر کل خانه پرستار ادامه می‌دهد: «تا زمانی که مسئولان و سیاست‌گذاران به این باور نرسند که شغل پرستاری با بقیه مشاغل تفاوت عمده دارد و این افراد با جان مردم سروکار دارند نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم تغییر عمده‌ای در شرایط پرستاران ایجاد شود.»
فشارهای روانی و فیزیکی پرستاران را از پا درمی‌آورد
شریفی‌مقدم می‌گوید: «باید باور کنیم این شرایط حاکم بر نظام سلامت پرستاران را هم از نظر فیزیکی و هم از نظر روانی از پا درمی‌آورد. مهاجرت و ترک کار عواقب همین بی‌توجهی به نظام سلامت و به‌خصوص پرستاران است. وقتی پرستار در ایران حقوق دریافتی‌اش ۲۰۰ دلار است اما در همین کشورهای همسایه او را با حقوق ماهانه چهار هزار دلار استخدام می‌کنند قطعاً ماندن منطقی به نظر نمی‌رسد.»
او اضافه می‌کند: «موضوع این است که جان بیماران در اولویت مسئولان نیست؛ اگر نظام سلامت در اولویت قرار می‌گرفت، قطعاً ما الان با چنین مشکلاتی مواجه نبودیم.»
دبیرکل خانه پرستار در پایان در جواب این سوال که اعتراض‌ها تا کجا ادامه پیدا می‌کند توضیح می‌دهد: «دراین‌باره هیچ پیش‌بینی‌ای نمی‌توان کرد. این اعتراض‌ها تا زمانی که پرستاران به خواسته‌ها و مطالبات خود برسند ادامه خواهد یافت و ما فقط امیدواریم اوضاع از این بدتر نشود.»
۲۳۳۲۱۷
منبع خبر آنلاین
