هر عرق گیاهی را مصرف نکنید؛ شاید در آن متانول، فلزات سنگین، و سموم مختلف باشد
اظهارات کارشناسان گیاهان دارویی و نتایج تحقیقات انجام شده در 20 سال اخیر، نشان می‌دهد که بسیاری از عرقیات گیاهی تولید شده در کشور، حاوی متانول (الکل چوب) بقایای فلزات سنگین، سموم آفت‌کش، کودهای غیرمجاز و دارای آلودگی‌های باکتریایی و میکروبی است.
به گزارش خبرآنلاین روزنامه اعتماد نوشت: شیوه‌های غلط، غیراستاندارد و سودجویانه تولید و همچنین، رعایت نشدن اصول کاشت، برداشت و نگهداری گیاهان دارویی، دلیل اصلی وجود مقادیر کم تا زیاد متانول، بقایای فلزات سنگین یا آلودگی‌های سمی و باکتریایی و میکروبی در بسیاری از عرقیات گیاهی است.
در حالی که محققان در این تحقیقات بر ضرورت نظارت مستمر بر نحوه تولید عرقیات گیاهی به دلیل آمار قابل توجه عرضه و تقاضای این محصولات در کشور تاکید کرده‌اند، تولیدکنندگان عرقیات گیاهی می‌گویند که با وجود مکلف بودن سازمان غذا و دارو به نظارت بر نحوه تولید محصولات خوراکی، نه تنها خبری از حضور بازرسان و ناظران در واحدهای سنتی و صنعتی تولید عرقیات گیاهی نیست هم تعداد کارگاه‌های زیر زمینی، غیرمجاز و بدون مجوز در کشور رو به افزایش است و هم به دلیل اینکه نشان «سیب سلامت» با پرداخت هزینه قابل خریداری است، باید در کیفیت و سلامت انواع عرقیات گیاهی موجود در بازار شک کرد.
وجود متانول و انواع آلودگی‌ها در عرقیات گیاهی به دلیل ضعف شدید نظارت‌ها
عرقیات گیاهی عرضه شده در این عطاری، همگی از یک تولیدکننده خاص است و قیمتی گران‌تر از محصولات مشابه در عطاری‌های این منطقه دارد. توضیح درباره دلیل گرانی قیمت‌ها، پای کیفیت و مرغوبیت را به میان می‌کشد و اینجاست که عطار جوان، ادعا می‌کند بسیاری از عرقیات گیاهی موجود در بازار، غیراستاندارد، غیربهداشتی، آلوده به سموم و مضر برای سلامت است.
بعضی از گیاهان مثل خارشتر، شنبلیله، رازیانه، انیسون، یونجه و دارچین، بیشترین مقدار متانول طبیعی را دارند و در زمان عرقگیری، باید این ویژگی طبیعی گیاهان را مدنظر داشته باشیم ولی متاسفانه بسیاری از تولیدکنندگان عرقیات گیاهی، به این خاصیت توجه نمی‌کنند و گیاهان را به صورت فله می‌جوشانند در حالی که هیچ نظارتی هم بر نحوه تولید نیست. میزان متانول موجود در عرقیات گیاهی، ارتباط مستقیم با فرآیند تولید دارد.
آقای مهندس ح – غ، مدیرعامل یک شرکت تولید عرقیات گیاهی و کارشناس گیاهان دارویی است. این مهندس کشاورزی حرف‌های عطار جوان را رد نمی‌کند ولی با جملات علمی‌تر و پخته‌تری درباره خطر تولید و عرضه عرقیات گیاهی آلوده و مسموم ابراز نگرانی می‌کند.
«عرقگیری، یا از گیاه خشک یا از گیاه‌تر انجام می‌شود. تکلیف ما با گیاه‌تر معلوم است چون به‌طور طبیعی احتباس آب دارد اما گیاه خشک باید چند ساعت پیش از عرقگیری خیسانده شده، یک نوبت شسته شده و دوباره خیسانده شود و سپس به مرحله عرقگیری برسد. در عرقگیری از انواع گیاهان دارویی، باید شرایط علمی و بهداشتی را رعایت کنیم چون در غیر این صورت، آنچه به دست مصرف‌کننده می‌رسد، یک محصول آلوده، بی‌کیفیت و حتی مضر برای سلامت خواهد بود.
آقای «سین»، مسوول فنی یک شرکت تولیدکننده گلاب و روغن گل محمدی و مدعی ممنوعیت استفاده از هرگونه ماده شیمیایی در خاک و آب مزرعه 100 هکتاری تحت نظارت این شرکت است.
سم زینو، سال‌هاست که در دنیا منسوخ شده ولی هنوز به صورت قاچاق وارد ایران می‌شود و از جمله سموم پرطرفدار بین کشاورزان است. تغییر الگوی کشت به دلیل زیان‌دهی، از دیگر دلایل آلودگی عرقیات گیاهی است. کشاورزی که تا یک سال قبل، سیب‌زمینی یا گندم می‌کاشته و زمینش را با کود شیمیایی یا سموم غیرمجاز یا آب آلوده به مقادیر بالای نیترات تغذیه می‌کرده، امسال در همین زمین، کاسنی یا بومادران یا شاتره می‌کارد در حالی که بقایای کود شیمیایی، همچنان در خاک و آب این زمین باقی مانده و توسط گیاه جذب خواهد شد و در زمان عرقگیری هم از بین نخواهد رفت چون بقایای نیترات، نیتریت و انواع سموم غیرمجاز دفع آفات، گاهی تا 5 سال در آب و خاک زمین کشاورزی باقی می‌ماند.»
21302
منبع خبر آنلاین
