میلان مقابل وینچنزو ایتالیانو؛ هوش مصنوعی و ذکاوت کارگاهی!

به گزارش خبرورزشی، از پلی‌آف‌های سری D تا فینال جام حذفی، که پس از نیم قرن به بولونیا بازگشته است: «دست پایین را داریم؟ بی‌تردید؛ اما برگ‌های برنده‌ی خود را نیز فراموش نکرده‌ایم.»

هشت سال است که وینچنزو ایتالیانو ـ مربی‌ای که بیش از شهرت به «هوش مصنوعی»، به «ذکاوت کارگاهی» شناخته می‌شود ـ بی‌وقفه در مسیر رشد و پیشرفت گام برمی‌دارد. شبی که فینال جام حذفی ایتالیا پس از پنجاه و یک سال در ورزشگاه دال‌آرا برگزار شد، بولونیا طعم شیرین موفقیت را چشید و ایتالیانو تحسین گسترده‌ای را از سوی اهالی فوتبال دریافت کرد؛ موفقیتی دیگر در کارنامه‌ی مربی‌ای که حالا دوباره کشف شده و مورد ستایش قرار گرفته است.
فارغ از نتیجه‌ی مصاف با میلان، این رقابت‌ها همواره جایگاه برترین‌ها را تعیین می‌کنند؛ و برای ایتالیانو، این چهارمین فینال رسمی طی دو سال اخیر است.
اما مرور مسیر گذشته، اهمیت بیشتری دارد: از آرتزینیانو تا بولونیا، راهی روشن و صعودی طی شده است.
اگر چند گام به عقب بازگردیم، حقیقتی قابل توجه نمایان می‌شود: ایتالیانو سه فینال پلی‌آف را فتح کرده است.

پیروزی در دل دشواری‌ها
چنانکه شکست‌ها شمرده می‌شوند، انصاف آن است که پیروزی‌ها نیز با در نظر گرفتن زمینه‌ی آن‌ها به حساب آیند. رمو فرویلر، رهبر خط میانی بولونیا، پیش از دیدار نهایی گفته بود: «ما به رم می‌رویم تا پیروز شویم.»
در این میان، ایتالیانو نیز گامی دیگر در مسیر پیشرفت برداشت؛ با تیمی که با تمام وجود از او تبعیت می‌کند.
پس از غلبه بر امپولی، با لبخندی معنادار گفت: «پس از سه فینال باخته، آیا این چهارمی را خواهم برد؟»
و در ادامه با اشاره به میلان افزود: «میلان همچنان مدعی اصلی است. اما ما نیز بی‌برگ برنده نیستیم… این چهارمین فینال من طی مدتی کوتاه است. سه فینال قبلی را واگذار کردم و این تلخ است. با این حال، وقتی به مسیر طی‌شده می‌نگرم، خوشنود و مفتخرم؛ و شاید اندکی از تلخی شکست‌ها کاسته شود.»
روحیه‌ی انتقام در سیمای ایتالیانو موج می‌زند؛ انگیزه‌ای که شاید در بزنگاه‌های بزرگ، تفاوت را رقم بزند.

سه‌گانه‌ی صعود و مسیر دشوار
نگاهی به سیر حرفه‌ای ایتالیانو نشان می‌دهد که این پیشرفت تصادفی نبوده است:
در فصل ۱۸-۲۰۱۷، آرتزینیانو را به قهرمانی پلی‌آف سری D رساند، هرچند صعود به دسته‌ی بالاتر میسر نشد.
فصل بعد، با تراپانی، فینال پلی‌آف را فتح کرد و به سری B صعود یافت.
در فصل ۲۰-۲۰۱۹، با اسپتزیا سومین قهرمانی متوالی خود را در پلی‌آف جشن گرفت و این بار راهی سری A شد.

ایتالیانو بدین ترتیب، تنها مربی تاریخ فوتبال ایتالیا لقب گرفت که موفق به فتح پلی‌آف در سه رده‌ی مختلف شده است؛ نمونه‌ای از پشتکار و پیمودن راه‌های سخت، گام به گام.

آسانسور موفقیت

در فصل ۲۱-۲۰۲۰، اسپتزیا را در نخستین تجربه‌ی حضور در سری A به بقایی تاریخی رساند. گرچه انتظار می‌رفت در این تیم باقی بماند، سرانجام به فیورنتینا پیوست و در فصل نخست (۲۲-۲۰۲۱)، پس از پنج سال، این تیم را به رقابت‌های اروپایی بازگرداند.
در فصل بعد (۲۳-۲۰۲۲)، به دو فینال راه یافت: فینال لیگ کنفرانس اروپا مقابل وستهام و فینال جام حذفی برابر اینتر.
در سومین سال حضورش در فیورنتینا نیز بار دیگر تیمش را به فینال لیگ کنفرانس اروپا رساند؛ هرچند این بار برابر المپیاکوس، شکست خورد.

با جدایی از فیورنتینا و پیوستن به بولونیا، فصلی جادویی برای ایتالیانو رقم خورد: بولونیا مقام پنجم سری A را کسب کرد و سهمیه‌ی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. افزون بر آن، پس از ۵۱ سال، دوباره فینال جام حذفی را تجربه کرد؛ افتخاری که آخرین بار در سال ۱۹۷۴ و با قهرمانی برابر پالرمو رقم خورده بود.

نتیجه‌ی این مسیر روشن است: وینچنزو ایتالیانو هشت سال است که پیوسته در مسیر پیشرفت گام برمی‌دارد.

اکنون داستان او، در کمتر از پانزده روز دیگر، به فصل تازه‌ای خواهد رسید: آیا این بار، مقابل میلان، به قهرمانی خواهد رسید؟ این دیدار دیگر فینال پلی‌آف نیست؛ اما ایتالیانو به خوبی می‌داند چگونه در لحظات سرنوشت‌ساز پیروز شود.