زوایای تازه از قتل دیه گو/ همسر دوم مارادونا در دادگاه: او را دو روز قبل از مرگش دیدم، بوی تعفن گرفته بود!

به گزارش خبرورزشی، در نهمین جلسه دادگاه رسیدگی به پرونده مرگ دیگو آرماندو مارادونا، ورونیکا اوخدا، شریک سابق زندگی او که مادر آخرین فرزند مارادونا، دیگو فرناندو، است و اکنون ۱۲ سال دارد، شهادت داد.
این دو بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ با یکدیگر رابطه داشتند و در سال ۲۰۲۰، پس از تماسی از سوی یکی از ماساژورهای مارادونا، دوباره به هم نزدیک شدند؛ تماسی با این مضمون: «تو تنها کسی هستی که می‌توانی نجاتش بدهی». از آن پس، اوخدا مرتب به دیدن دیگو می‌رفت. اکنون، در دادگاهی واقع در سن ایسیدرو، حومه بوئنوس آیرس، او مردی را توصیف می‌کند که در روزهای پایانی زندگی‌اش منزوی، بدرفتار و در محاصره افرادی بی‌رحم بوده است.

مارادونا در ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰ در تیگره، منطقه‌ای در کلان‌شهر بوئنوس آیرس، به دلیل اِدم حاد ریوی ناشی از نارسایی قلبی درگذشت.

هفت نفر در این پرونده متهم هستند: جراح مغز و اعصاب، لئوپولدو لوکه، پزشک پدرو دی اسپانیا، روان‌پزشک آگوستینا کوساچوف، روان‌شناس کارلوس دیاز، پرستار ریکاردو آلمیرون و دو هماهنگ‌کننده خدمات بهداشتی، ماریانو پرون و نانسی فورلونی. همگی آنان به «قتل غیرعمد از روی بی‌احتیاطی» متهم‌اند، به دلیل اینکه مراقبت‌های لازم پزشکی را ارائه نکرده‌اند، و با خطر زندانی شدن از ۸ تا ۲۵ سال مواجه‌اند. هشتمین متهم (پرستاری دیگر) در دادگاهی جداگانه محاکمه خواهد شد. این دادگاه که از ماه مارس آغاز شده، انتظار می‌رود دست‌کم تا ژوئیه ادامه یابد.

اوخدا در شهادت خود که بارها با اشک و بغض قطع شد، به دیگر افراد نزدیک به مارادونا نیز تاخت، از جمله دو دستیار او، ماکسیمیلیانو پومارگو و وانسا مورلا، و یکی از محافظان شخصی، خولیو کوریا، که به ارائه شهادت دروغ متهم است. اوخدا به‌ویژه بر نقش پزشک لوکه و روان‌پزشک کوساچوف تأکید کرد: «آن‌ها به‌وضوح به ما و خانواده‌اش دروغ گفتند. گفتند محل اقامت مارادونا در تیگره، بهترین مکان برای دوران نقاهت پس از عمل جراحی مغز برای بیرون آوردن هماتوم است. آن‌ها مدعی بودند که این خانه تمام امکانات لازم برای مراقبت از دیگو را دارد، گویا یک بیمارستان واقعی است».

با این حال، آنچه اوخدا در آن محل دید، به گفته خودش، هیچ شباهتی به یک مرکز درمانی نداشت. برخی شاهدان تأیید کرده‌اند که در مکانی که مارادونا جان سپرد، تجهیزات پزشکی وجود نداشت. اوخدا گفت: «آخرین باری که دیگو را دیدم، دو روز پیش از مرگش بود. در اقامتگاه خصوصی‌اش در تیگره با او ملاقات کردم. آنجا بوی شدید ادرار و مدفوع می‌آمد. همان روز به او گفتم دوش بگیرد، ریش‌اش را بزند، چون دیدن او در آن حالت به خودش هم آسیب می‌زد. حال خوبی نداشت، اصلاً سرحال نبود. وقتی وارد شدم، تنها بود؛ فقط یک پرستار بلوند و محافظش در اتاق نشیمن نشسته بودند و مجله‌ای می‌خواندند. وقتی داخل شدم، به دیگو گفتم: “چه بلایی سرت آمده؟” صورتش تغییر کرده بود، شکم و دست‌هایش ورم کرده بودند. این دومین باری بود که به دیدنش می‌رفتم: بار اول وضعیت‌اش بهتر بود، خوشحال بود و با پسرمان، دیگیتو، بازی کرد. البته همان موقع هم خانه را برای درمان مناسب نمی‌دانستم».

در پایان، ورونیکا فاش کرد چگونه از مرگ مارادونا باخبر شد: «از طریق رادیو فهمیدم. با دیگیتو در ماشین بودم، بعد از اینکه خبرنگاری به من گفت به خانه تیگره بروم. وقتی رسیدم، دیدم بدنش ورم کرده و کف از دهانش بیرون زده بود. از خانه بیرون زدم و از حال رفتم».

یکی دیگر از شاهدان، ماریو شیتِر، عضو تیم پزشکی‌ای که در سال ۲۰۰۰ مارادونا را برای درمان مشکلات قلبی ناشی از مصرف مواد مخدر به کوبا برد، نیز شهادت داد. او گفت: «انتخاب درمان در خانه به نظر من پرخطر بود. دیگو را می‌شناختم؛ با توجه به بیماری‌هایش، اصلاً بیمار ساده‌ای برای مراقبت نبود. مرکز توان‌بخشی برایش مکان محافظت‌شده‌تری بود».

شیتِر همچنین گفت: «تمام شواهد نشان می‌دهند که مراقبت‌های قابل اصلاحی ارائه نشدند، و همین مسئله منجر به نارسایی قلبی شد».