اینتر مثل کوه پشت اینزاگی!

به گزارش خبرورزشی، دو دیدار ضعیف ـ حتی بسیار ضعیف ـ کافی نیست که رابطه‌ی مستحکم میان اینتر و سیمونه اینزاگی را مخدوش کند.

بی‌شک شکست مقابل بولونیا و میلان رؤیای سه‌گانه را از میان برد و راه قهرمانی دوباره در لیگ را سخت‌تر کرد، اما در دل باشگاه، حتی در میانه‌ی این طوفان، اعتماد به سیمونه ذره‌ای کاسته نشده است: مدیران معتقدند او مرد مناسبی برای هدایت این کشتی است؛ امروز و فردا.
فرمان این کشتی در این دریای متلاطم، هم در حال و هم در فصل آینده، در دستان اینزاگی خواهد ماند. افزون بر آن، قراردادش که تا سال ۲۰۲۶ اعتبار دارد، به زودی تمدید خواهد شد.

درست است که تیم خسته به نظر می‌رسد ـ چه از نظر بدنی و چه ذهنی ـ اما هنوز توانایی لازم را دارد تا در کورس قهرمانی از ناپولی پیشی گیرد و در نبرد برابر بارسلونای جوان و پرشور، در کاتالونیا، دوشادوش رقابت کند.

سیمونه‌ی رمانتیک
در کمپ تمرینی آپیانو جنتیله، این باور تثبیت شده است. به تصمیم اینزاگی، بازیکنان پس از یک روز استراحت کامل، دیروز دوباره گرد هم آمدند؛ ۲۴ ساعت آرام، برای بازسازی ذهن‌ها و آرامش دل‌های فرسوده.
اینترِ اینزاگی به چنین شرایطی عادت نداشت: برای یافتن نمونه‌ی قبلیِ دو شکست متوالی باید به بهار ۲۰۲۳ بازگشت، زمانی که برابر یوونتوس و فیورنتینا با نتایج مشابه ۱-۰ مغلوب شد؛ با این حال، آن فصل را با رسیدن به فینال لیگ قهرمانان اروپا به پایان رساند.
سیمونه از زمان ورودش به اینتر هرگز سه شکست پیاپی را تجربه نکرده و اکنون امیدوار است همان جهش ۲۰۲۳ را، این بار قوی‌تر، تکرار کند.
آن روزها قهرمانی در لیگ رؤیایی دور از دسترس بود و ناپولیِ اسپالتی بی‌رحمانه تا پایان تاخت. این بار اما، هم رقابت برای لیگ قهرمانان و هم کسب اسکودتو هنوز ممکن است: ناپولیِ کونته، علیرغم برنامه‌ی آسان‌تر، چهره‌ای انسانی‌تر دارد و نبرد پنج هفته‌ی پایانی سرنوشت قهرمانی را رقم خواهد زد.
پایان بی حسرت
اکنون کار اینزاگی بسیار دشوار و ظریف است؛ او باید هم بر بدن و هم بر ذهن بازیکنان اثر بگذارد.
با حمایت قاطع باشگاه، که همچون سپری از او محافظت می‌کند، سیمونه دیروز و امروز کوشید بازیکنان را قانع کند که رؤیای دوگانه هنوز زنده است.
در تمرین صبح آپیانو، همه‌ی مدیران باشگاه ـ از جمله بپه ماروتا ـ حاضر بودند و شاهد سخنرانی پرحرارت ده دقیقه‌ای اینزاگی برای بازیکنان بودند.
سیمونه با تحلیل اشتباهات دیدار مقابل میلان آغاز کرد؛ اشتباهاتی که نباید تکرار شوند. سپس افق را گشود: گرچه یک جام از دست رفته، اما دو جام (و حتی مهم‌تر) هنوز در دسترس است و باید با نهایت تلاش برایشان جنگید تا پایان فصل بی‌حسرت باشد.
تاوان رقابت در سر جبهه
باشگاه، از ابتدا آگاه بود که رقابت همزمان در سه جبهه، بهای خود را خواهد داشت.
اما اینزاگی، برخلاف کونته‌ی عملگرا و تک‌هدفی، رمانتیکی است که رؤیا می‌بیند؛ شخصیتی که با زندگی پرحرارت مسابقات و رابطه‌ی انسانی گرم با گروهش شناخته می‌شود. باشگاه از او خواسته همین جاه‌طلبی را حفظ کند؛ جاه‌طلبی‌ای که در سطح باشگاه‌های بزرگ اروپا تعریف می‌شود.
در خانه‌ی اینتر، هیچ تردیدی نسبت به انتخاب اینزاگی وجود ندارد: آنان معتقدند تنها راه پیشرفت، تلاش برای فتح همه چیز است؛ حتی اگر مرز میان افتخار و سقوط، این‌چنین نازک و ناپیدا باشد.
گرچه عمق ترکیب اینتر در مقطعی حساس خیانت کرده است ـ چه به دلیل افت کیفیت مهاجمان ذخیره پس از زوج تورام-لائوتارو، چه به واسطه‌ی مصدومیت‌های کلیدی ـ اما بازگشت پیوتر زیلینسکی و به‌ویژه دنزل دومفریس به تمرینات، امید تازه‌ای به اردوگاه تزریق کرد.

با وجود مشکلات، آرامشی در سیمونه دیده می‌شود؛ آرامشی که از حمایت بی‌دریغ باشگاه و اطمینان از آینده‌ی شغلی‌اش نشأت می‌گیرد.
حتی اگر این فصل بدون کسب جام به پایان برسد ـ به‌ویژه در سری A ـ بقای او در مقام سرمربی قطعی خواهد بود.
کارنامه‌ی او، به ویژه به واسطه‌ی عملکرد موفق در لیگ قهرمانان اروپا، مثبت ارزیابی می‌شود. عملکردی که امضای سیمونه اینزاگی بر آن نقش بسته و منافع اقتصادی چشمگیری برای باشگاه به ارمغان آورده است.
همسنگ قهرمانی
در دنیای امروز فوتبال، چنین دستاوردی اگر هم‌سنگ قهرمانی نباشد، فاصله‌ی چندانی با آن ندارد.
افزایش دستمزد به هفت میلیون یورو سالانه، تمدید قرارداد تا سال ۲۰۲۷، همراه با گزینه‌ی تمدید برای یک سال دیگر، همچنان روی میز باقی خواهد ماند؛ خواه اینتر فصل را با یک جام به پایان ببرد، خواه دو جام، یا حتی بدون جام.