باشگاه صورتی تقلبی یا عشق صورتی؟

به گزارش خبرورزشی، دیلی میل اسپورت می نویسد؛ یک ورزشگاه یک‌میلیارد دلاری جدید، پیراهن شوکه‌کننده‌ی صورتی که در فروشگاه ام اند اس به‌سرعت به فروش می‌رسد و گروهی از طرفداران سلبریتی که برای حمایت از مسی و دوستانش به هیجان آمده‌اند.
از پشت درهای صورتی‌رنگ مرکز تمرینی شیک اینتر میامی، بلافاصله پس از بامداد دیروز، ردپایی از ستارگان پدیدار شد.
نمادی بود از حمله دیوید بکام (با لقب «سِر») به ورزش آمریکایی؛ عکاسان دوربین‌هایشان را جمع کرده بودند و تیم‌های تلویزیونی برای ثبت لحظه‌ای از این ابرستاره، ‌صف می‌کشیدند.
زرق‌وبرق و شکوه باشگاهی که هنوز هشت سال از تأسیسش نمی‌گذرد—باشگاهی که لباس‌هایش را می‌توان در ام اند اس تهیه کرد؛ با فضای ساده‌ی این مرکز تمرینی در تضاد بود.

استادیوم چیس با ظرفیت محدود، دارای مدارج موقتی است که بیشتر در تست‌های کریکت انگلستان دیده می‌شود. میامی در حال شمارش معکوس برای ورود به خانه‌ی جدیدش با ارزش یک میلیارد دلار (۷۴۰ میلیون پوند) است؛ ورزشگاهی واقع در ۳۳ مایلی جنوب و نزدیک مراکز گردشگری.
این محل هنوز احساس نمی‌شود سزاوار بازیکن ستاره‌شان، بهترین بازیکن تاریخ—لیونل مسی—باشد؛ یا سزاوار دیگر سلبریتی‌ها مانند لبرون جیمز، اوا لانگوریا، جولیا رابرتز، سرنا ویلیامز و کیم کارداشیان که برای تماشای پروژه بکام در لیگ MLS به فورت لادردیل آمده‌اند. حتی اگر راننده‌های تاکسی محلی ترجیح دهند از علاقه‌شان به لیگ برتر انگلیس صحبت کنند.
در شب افتتاحیه جام باشگاه‌های جهان مقابل الاهلی، تام کروز هم در جایگاه تماشاگران حضور داشت.

میامی با این بازسازی پرزرق‌وبرق از تورنمنتی که پیش‌تر گوشه‌ای بی‌اعتنا در تقویم فیفا بود، خود را معرفی کرده است. اینجا شب افتتاحیه‌اش را با مسی در «شهر جادو» برگزار کرد، توجه‌ها را به فرانچایز بکام جلب کرده و تا حدی نقش نظرسنجی برای سنجش رشد MLS را ایفا می‌کند.

«می‌دانیم چطور باشگاه را بهتر کنیم.» این را لوئیس سوارس، ستاره سابق لیورپول و بارسلونا و هم‌تیمی مسی در میامی، به Mail Sport گفت. «در دو سال گذشته، افراد زیادی برای تماشای ما آمده‌اند. مسیر را ادامه خواهیم داد و در دو یا سه سال آینده، اینتر میامی بزرگ‌تر و قوی‌تر خواهد شد.»

اما زیر آن لباس‌های نو، نگرانی‌هایی وجود دارد. این هفته، خاویر ماسکرانو، مربی میامی و دیگر هم‌تیمی سابق مسی، درباره چالش الاهلی، قهرمان مصر، صحبت می‌کرد. همچنین نگرانی‌هایی درباره نیاز به شایستگی برای حضور در تورنمنتی مطرح است که رئیس فیفا، جیانی اینفانتینو، مصرّانه خواهان حضورشان بود.

میامی به‌عنوان برنده شیلد حامیان MLS انتخاب شد، عنوانی برای تیمی با بهترین رکورد در فصل عادی دو کنفرانس آمریکا، پیش از مرحله پلی‌آف پایان سال…
وقتی درباره مجاز بودن ورود آن‌ها به تورنمنتی که قرار بود نمایش بهترین‌های جهان باشد ابراز تردید شد، عنوان «باشگاه میزبان» نیز به آن‌ها داده شد.
اینفانتینو، مسی و میامی را می‌خواست. حالا که دارد، این اتحاد باید برای هر دو طرف نتیجه بدهد.

رئیس فیفا احتمالاً پس از درخواست تعویض مسی در بازی انتخابی جام جهانی آرژانتین مقابل کلمبیا نگران شده بود؛ اما اکنون مسی خوب است و در هفته‌های اخیر، پس از گزارش‌هایی از بداخلاقی‌اش، دوباره روحیه‌اش را بازیافته.
ناکامی‌های تیمی و برخی بازی‌ها باعث شد مسی دو بار پس از سوت پایان کارت زرد بگیرد و با داوران درگیر شود.
ماسکرانو گفت: «وقتی او وضعیت خوبی ندارد، به این خاطر است که یکی از ما شکست خورده‌ایم. حقیقت همین است.»

آسیب‌دیدگی‌ها فصل جاری را تحت تأثیر قرار داده و اعتبار ماسکرانو پس از جایگزینی جراردو مارتینو که در نوامبر استعفا کرده بود، زیر ذره‌بین است.
شکست برابر مینه‌سوتا یونایتد و اورلاندو سیتی باعث تمسخر آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی شد؛ یکی از کاربران طعنه زد: «باشگاه صورتی تقلبی» — اشاره‌ای به آهنگ Pink Pony Club از چپل رون.

بکام، صاحب عمارت ۵۴ میلیون پوندی مشرف به خلیج بیسکاین، از این تمسخرها ناراحت شد و واکنش نشان داد و خواستار «کلاس بیشتری» شد.
شکاک‌ها می‌گویند اینفانتینو از دو مسیر غیررسمی استفاده کرده تا میامی را در این تورنمنت نگه دارد؛ مردی که هنگام قهرمانی آرژانتین در قطر، ردای بیشط به تن داشت، اکنون در خط مقدم ایستاده است.

برای پر کردن صندلی‌های ورزشگاه ۶۵۰۰۰ نفری هارد راک (خانه‌ی تیم NFL دلفین‌های میامی)، قیمت‌ها کاهش یافت؛ به دانشجویان کالج میامی-دید بلیت ۲۰ دلاری و چهار عدد بلیت رایگان داده شد.
اما مشکل میامی نبود که مسی خودش بازی را به ظرفیت کامل برساند؛ هرکسی در منطقه که می‌خواست او را ببیند، پیش‌تر این کار را کرده بود.

سال‌های آغازین پروژه‌ی میامی دشوار بود؛ زمانی که حتی کارمندان باشگاه اعتراف می‌کردند که در حال ساخت برند هستند نه تیم.
اما این آخر هفته، همان رؤیای شریک بکهام، خورخه ماس، را رقم می‌زند—آرمان‌شهری که پس از سال‌ها مشکلات استادیومی، اکنون به واقعیت نزدیک می‌شود.

پیوستن مسی در سال ۲۰۲۳ رشد باشگاه را سرعت بخشید.
قرارداد سالانه‌ی او حدود ۱۰۰ میلیون پوند ارزش دارد و شامل مزایای زیادی می‌شود. اگرچه مدیریت این قرارداد نیازمند دقت زیادی بود، اما حضور آرژانتینی درآمد باشگاه را دو برابر کرد و پیش‌بینی می‌شود اینتر میامی نخستین باشگاه MLS باشد که از مرز ۲۰۰ میلیون یورو (۱۷۰ میلیون پوند) عبور می‌کند.
تنها LAFC که در گروه چلسی در این تورنمنت حضور داشت، از آن‌ها ارزشمندتر است.

آئودی، ویزا، دوراسل و جی‌پی‌مورگان برای سرمایه‌گذاری در کنار مسی صف کشیده‌اند و باشگاه از سود حاصل بهره‌مند می‌شود.
هرچند به‌دلیل قیمت‌گذاری بلیت‌ها در روز بازی مورد انتقاد قرار گرفته‌اند. برای مثال، بلیت بازی مقابل آتلانتا یونایتد از ۴۴ دلار شروع می‌شود و شامل دو بخش پشت دروازه است.

با این حال، بخش‌های ارزان‌قیمت تنها در بخشی محدود از ورزشگاه قرار دارند؛ مشابه مبارزه‌ی هواداران لیگ برتر برای بلیت‌های ارزان‌تر.
بخش زیادی از ظرفیت ۲۱۵۰۰ نفری استادیوم چیس با قیمت‌های بسیار بالا عرضه می‌شود؛ بلیت ردیف دوم در هم‌سطح با محوطه‌ی شش‌قدم، ۱۲۰۰ دلار قیمت دارد—و این قبل از قیمت‌های بازفروش در تیکت‌مستر است که برای بازی آتلانتا به ۱۶۵۲ دلار رسیده.

با این حساب، افزایش درآمد باشگاه تعجب‌آور نیست—اما نکته‌ی کلیدی برای میامی، نحوه‌ی عبور از دوران پسا-مسی است.
منابع نزدیک به بازیکن و باشگاه تأیید کرده‌اند که مذاکرات برای تمدید قرارداد در مراحل پیشرفته است و هر دو طرف امیدوارند ستاره تا سال ۲۰۲۶ و افتتاح استادیوم دائمی در Miami Freedom Park باقی بماند.

این ورزشگاه جدید از مارس ۲۰۱۴ بخشی از پروژه‌ی بکام بوده، اما پس از چهار تلاش ناموفق برای یافتن مکان و نبرد با مقامات محلی برای تأمین هزینه‌های عمومی، سال‌ها طول کشید.
با این حال، افتتاح آن همچنان برای امسال برنامه‌ریزی شده است؛ شامل ۷۵۰ اتاق هتلی، یک میلیون فوت مربع دفاتر و فروشگاه‌ها، و پارکی عمومی به وسعت ۵۸ هکتار.

هدف، تبدیل‌شدن به تیمی فعال در نزدیکی مرکز شهر است—تیمی که با منطقه‌ی تحت‌تأثیر فرهنگ کوبایی در ارتباط باشد.
نحوه‌ی قیمت‌گذاری در کنار ایجاد پیوندهای واقعی، برای موفقیت پروژه حیاتی خواهد بود.

رقبا با حسادت اما بدون خصومت نگاه می‌کنند.
آن‌ها تقویم بازی‌های خانگی‌شان مقابل میامی را به‌دقت زیر نظر دارند و جلساتی برگزار می‌کنند تا ببینند چطور می‌توانند از جذابیت حضور مسی در شهر بهره‌برداری کنند.
عملکرد در روز بازی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر بودجه‌ی سالانه داشته باشد؛ تعداد تماشاگران دو برابر می‌شود.

در هیئت‌مدیره‌های کنفرانس‌های شرقی و غربی، احساسی رایج است: آن‌ها معتقدند میامی قدرتمند برای رشد MLS ضروری است.
اشتیاقی وجود دارد برای رشد این ورزش و احترام به ماس و حضور بکهام در بازی‌های خانگی و حتی خارج از خانه.

این نگاه با نحوه‌ی دیده‌شدن این زوج در لیگ‌هایی مانند بوندس‌لیگا متفاوت است؛ شاید آسان‌تر پذیرفته می‌شوند چون لیگ را نخریده‌اند؛ شاید تلاش کرده‌اند، اما موفق نشده‌اند.
آن‌ها سوارس، بوسکتس و آل‌با را جذب کردند و پیش‌تر بازیکنانی مانند هیگواین و ماتویدی را داشتند—که منجر به نقض سقف دستمزد MLS و جریمه‌ی ۱.۵ میلیون پوندی شد.
علاقه‌ای نیز برای جذب کوین دی‌بروینه داشتند، پیش از آن‌که او به ناپولی بپیوندد.

با این‌حال، علی‌رغم رکورد برتر فصل عادی، در پلی‌آف به‌سرعت حذف شدند—بازنده‌ی بازی برابر تیم نهم، آتلانتا.
شاید همین عدم موفقیت واقعی، موجب ملایم‌تر شدن دیدگاه رقبا شده باشد؛ و شاید نظرها تغییر کند اگر میامی سلطه بر MLS را آغاز کند.

دیگر خریدهای باشگاه، چیزی فراتر از استعدادهای رو به افول نیستند؛ اکنون ترجیح به جذب ستارگان جوان است و حتی برخی هواداران میامی خواهان اعتماد بیشتر به استعدادهای جوان خود باشگاه هستند.

تیم‌های آکادمی باشگاه با بهترین‌های جهان رقابت می‌کنند و ظاهراً استعدادهای واقعی تولید می‌کنند.
بنیامین کرماشی، هافبک ۲۰ ساله‌ی میامی، در گفتگو با Mail Sport گفت:
«بازیکنان زیادی از دل آکادمی آمده‌اند. ما موتور تیم هستیم—کسانی که می‌توانیم بدویم و رقابت کنیم. چهار بازیکن بزرگ (مسی، سوارس، بوسکتس و آل‌با) بازیکنان اصلی و بسیار مهمی هستند، اما همه مشارکت دارند. ما جذب کارهایی که انجام می‌دهند می‌شویم؛ از چیزی که می‌بینیم یاد می‌گیریم. فقط نگاه کن، صحبت کن و یاد بگیر.»

در حال حاضر، حذف زودهنگام از پلی‌آف، جزو بهترین نتایج باشگاه است.

آل‌با، فرمت پلی‌آف را که مشخصه‌ی ورزش آمریکا است، «غیرباورانه» توصیف کرده.
بوسکتس درباره خروج از منطقه‌ی راحتی‌اش پس از ترک بارسلونا صحبت کرده، اما ایده‌ی نقل مکان به فلوریدا برای او مفهومی ساده داشته: ارائه‌ی عادی‌بودن و استمرار.

پسران بارسا—و مربی‌شان—برای یک نفر بازی می‌کنند.
یکی از منابع با لبخند گفت: «کمی شبیه مسی و دوستان.»

این همراهی همیشگی نخواهد بود؛ و وقتی به پایان برسد، سفر واقعی اینتر میامی آغاز خواهد شد.